Μια κουρασμένη χώρα, προδομένη από τους ηγέτες της, με το καλό κρυμμένο ή κυνηγημένο.

Πώς κάνεις ξανά ποθητή αυτή τη χώρα στο εξωτερικό; Και πρώτα από όλα πώς την κάνεις ποθητή στους πολίτες της;

Η απαισιοδοξία στοιχίζει φθηνά. Φθηνότερα ίσως από την αισιοδοξία, σημειώνει σοφά ο Κωστής Παπαγιώργης. Πόσους μήνες όμως, πόσα χρόνια θα κλαίμε ή θα μαλώνουμε πάνω από το χυμένο γάλα; Πότε θα αποφασίσουμε να γίνουμε αυτό που θέλουμε να θαυμάζουν οι άλλοι σε εμάς; Εκτός αν έχουμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα γεράσουμε σε μια χώρα που μουτζουρώνει συνεχώς την εικόνα της, δηλαδή τον εαυτό της.