Οι τηλεοπτικές κάμερες δεν έχουν ξαναμπεί ποτέ, στα άδυτα μιας φυλακής. Και οι βαρυποινίτες, είναι η πρώτη φορά που μιλάνε μέσα από τα κελιά τους. Απέναντι τους, τα θύματα των πράξεων τους, θα συνεχίζουν να αναρωτιούνται … «γιατί». Φόνοι, ναρκωτικά, σωματεμπορίες, ληστείες - ιστορίες σκληρές! Άμα σκύψεις όμως λίγο, άμα πλησιάσεις, θα βρεις ανθρώπους με ένα μόνο όνειρο. Να ζήσουν κάποτε ελεύθεροι.
Ένα βράδυ ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε από το κελί: «Η πλάνη μου ήταν, ότι καθόμουν στο ηλιόλουστο κομμάτι του κήπου κι απέφευγα τη σκοτεινή και σκιερή πλευρά του».
Η φυλακή είναι ένα μπουρδέλο. Αλλά θα μου πεις κι έξω είναι καλύτερα;