Κοριτσίστικες φωνές σαν τιτιβίσματα, στις αυλές και τα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού, της Στέγης Ανηλίκων Πειραιά «Ο καλός ποιμήν», στο Ίδρυμα «Αγία Βαρβάρα». Μιλάμε με κορίτσια που μεγάλωσαν νωρίς, που βρέθηκαν ακόμα και από δυο χρονών σε Ιδρύματα μακριά από τους γονείς τους που τα κακοποιούσαν ή απλά δεν μπορούσαν να τα συντηρήσουν...

Οι πληγές είναι βαθιές, το πείσμα τους να τα καταφέρουν μεγάλο, τα όνειρα δεν σταματούν αν και η πικρία δεν σβήνει. Κάθε μέρα γίνονται 2 στοιχειοθετημένες καταγγελίες για παιδιά που κακοποιούνται. 3 στις 10 περιπτώσεις θύτης είναι η μάνα και 1 στις 10 ο πατέρας. Η πραγματικότητα βέβαια είναι πιο ζοφερή όπως φανερώνουν οι μαρτυρίες των κοριτσιών

Τι προσφέρει η Πολιτεία σε ένα παιδί που πρέπει να αποχωριστεί τους γονείς του, είτε γιατί εκείνοι δεν μπορούν να το φροντίσουν, είτε γιατί τα δικαστήρια κρίνουν ότι πρέπει να απομακρυνθεί από το σπίτι του;

Πού πάνε αυτά τα παιδιά όταν πια ενηλικιωθούν, τι λύσεις έχουν;

Πώς θα προστατευθούν τα παραμελημένα και πολλές φορές κακοποιημένα παιδιά, μέσα στην οικονομική κρίση;

Με ποιο τρόπο μπορούν να βοηθήσουν οι εθελοντές;

Οι «Πρωταγωνιστές» έζησαν από μια μέρα σε τρία διαφορετικά ιδρύματα προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν τις κουβέντες των παιδιών και να βγάλουν συμπεράσματα για τις συνθήκες που τα έφεραν σε αυτή τη θέση.