Μια φορά και έναν καιρό, στα Εξάρχεια, στα ορεινά, ζούσε ένας ψήλος άντρας με μούσια και μακριά μαλλιά. Κυνηγούσε τις γάτες και τις γυναίκες, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Ο Νικόλας υπήρξε ανεπανάληπτος τροβαδούρος και όταν ξεκίνησε, κυνηγούσε μόνο, όσους φορούσαν κουστούμι.

Στην κάτω μεριά της ίδιας πλατείας σύχναζε η Κατερίνα. Τα κορίτσια την είχανε δει στον κινηματογράφο, δίπλα στη Βουγιουκλάκη στο «Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Αυτή όμως, ήταν πια ποιήτρια: «Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών».

Και στο κέντρο, στο κέντρο της ίδια πλατείας εμφανιζόταν πότε - πότε ο Πρίγκιπας. Ένας ροκάς που βιαζόταν να καεί.

Ο Νικόλας, η Κατερίνα και ο Πρίγκιπας ήταν σπάνια στην ίδια παρέα. Τους λάτρεψαν όμως οι ίδιοι άνθρωποι. Την Κατερίνα πιο πολύ οι αναρχικοί.