Το σπίτι του Περικλή Κοροβέση είναι δίπλα από τα μπουρδέλα της Φυλής. Μετανάστες, σκουπίδια και μεροκαματιάρηδες που ασφαλίζουν με λουκέτα τα πατζούρια. Στο δικό του υπόγειο είναι μαζεμένος ο κόσμος του. Τσιγάρα, ουίσκι, εφημερίδες, χαρτιά και ένας τοίχος βιβλία. Ποίηση, επανάσταση και γυναίκες.
Για τον Περικλή Κοροβέση έχουν γραφτεί όλα. Οι μυστικές υπηρεσίες για μια εικοσαετία τον θεωρούσαν «Εκτελεστή της 17 Νοέμβρη». Οι Τάιμς, Η Μόντ, η Γκάρντιαν έχουν χαρακτηρίσει κλασσικό το βιβλίο του για τα βασανιστήρια. Το κελί του, το κελί 17, στη Μπουμπουλίνας σήμερα είναι μουσείο, αλλά για τον Περικλή ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει.
Όταν λέμε έρωτας είναι η επιθυμία για την αιχμαλωσία. Δηλαδή, στην ουσία ο έρωτας δεν είναι ελευθερία. Ένας αιχμάλωτος στα μάτια της, στα χέρια της. Eίναι ακριβώς το ίδιο αίσθημα όπως υποτάσσεσαι στο Θεό, υποτάσσεσαι σε μια γυναίκα.