Μπορεί μία καρδιά να νικήσει τον θάνατο;
Οι «Πρωταγωνιστές» είναι αφιερωμένοι στους ανθρώπους που χαρίζουν ζωή.
Και παίρνουν την πρωτοβουλία να «ενώσουν» δυο γυναίκες που ενώ η μια μνημόνευε και ευγνωμονούσε την άλλη, δεν τολμούσαν να συναντηθούν.
Πρόκειται για την Δέσποινα που έχασε τον 16χρονο γιο της,Γιάννη, σε τροχαίο στη Σύρο και την Αναστασία που πήρε την καρδιά του αγοριού και μπόρεσε έτσι να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Η Δέσποινα Καρατζένη και η Αναστασία Πουλημένου, συναντώνται για πρώτη φορά στη Σύρο, χωρίς να μπορούν να κρύψουν την συγκίνησή τους για αυτό που πλέον τις ενώνει και θα τις ενώνει για πάντα: Την καρδιά του Γιάννη.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης συναντά και μια άλλη ηρωίδα μάνα, την Βούλα. Ο γιός της Ντίνος, χάθηκε ξαφνικά, μέσα σε λίγες μέρες, στα 15 του από μια σπάνια ασθένεια. Και η Βούλα Κολιοπούλου αποφάσισε, μαζί με τον άντρα της, να χαρίσουν ό,τι μπορούσε να μεταμοσχευτεί, καθιστώντας έτσι τον Ντίνο τον νεότερο πανδότη στην Ελλάδα, αφού έδωσε ζωή σε άλλους επτά συνανθρώπους μας.
Ο Αποστόλης Καπετάνος, που πήρε την καρδιά του Ντίνου, αφηγείται στους «Πρωταγωνιστές» τις στιγμές που περνάει πια με την «νέα του οικογένεια», την οικογένεια της Βούλας.
Οι κάμερες των «Πρωταγωνιστών» μπαίνουν στα χειρουργεία του «Ωνάσειου» – του μεγαλύτερου εξειδικευμένου κέντρου καρδιοχειρουργικής στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η καρδιολόγος, Αγγελική Γκουζιούτα -έχοντας εμπειρία σε πάνω από 250 μεταμοσχεύσεις καρδιάς στο «Ωνάσειο»- απαντά σε όλες τις ερωτήσεις του Σταύρου Θεοδωράκη τόσο για τα κριτήρια που καθορίζουν ποιος καρδιοπαθής θα πάρει το πολύτιμο μόσχευμα, όσο και για το προσδόκιμο ζωής των μεταμοσχευμένων.
33 άνθρωποι στην Ελλάδα σήμερα, έχουν άμεση ανάγκη για μεταμόσχευση καρδιάς. Όμως ο τόπος μας έχει και εδώ μια αρνητική επίδοση. Στον δείκτη δωρεάς οργάνων, η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση από τις 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέρυσι οι δότες οργάνων ήταν μόλις 10 ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Στην Πορτογαλία ήταν 90 και στην Ισπανία 120! Οι αποψινοί «Πρωταγωνιστές», λοιπόν, ήταν η εξαίρεση! Η Βούλα, η Δέσποινα, η Αναστασία, ο Αποστόλης, ο Δημήτρης, η Αγγελική, το ξέρω, μας συγκίνησαν. Όμως το μήνυμα τους -που με όρκισαν να το επαναλάβω ξανά και ξανά- είναι ένα: η ζωή ανθίζει ακόμη και μέσα στον πιο αβάσταχτο πόνο.
Με φωνάζει ο κύριος Ηλιάδης και μου λέει "Βούλα, δυστυχώς, ο Ντίνος πλέον είναι σε εγκεφαλικό θάνατο". Είχαν γίνει όλα τα τεστ, τα νευρολογικά που ορίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις. Του λέω "τι επιλογές" του λέω "έχω; Τι γίνεται από εδώ και πέρα;". Λέω "θέλω να μου το εξηγήσεις" λέω αυτό. "Δεν μπορώ να το... Τι εννοείς", του λέω "είναι..." Μου λέει, "έχει τελειώσει", μου λέει "το παιδί. Δεν δίνει ο εγκέφαλος, απλά υποστηρίζεται μηχανικά". Το οποίο μου λέει "έχεις δύο επιλογές". Λέω "να τις ακούσω". "Ή θα μου δώσεις εντολή να βγάλω το μηχάνημα, ή θα το κάνω εγώ σε τρεις μέρες". Και του λέω "Γιατρέ μου, δεν υπάρχει περίπτωση", του λέω, "εγώ να σου δώσω τέτοια εντολή και να ζήσω μετά από αυτό. Θέλω να προχωρήσω στη δωρεά οργάνων".
