Search
Close this search box.

Οι μαρτυρίες των παιδιών που επέζησαν από τη φονική σύγκρουση των τρένων και η αγωνία τους για το αύριο, ακούγονται στους «Πρωταγωνιστές».

 

Ο Μιχάλης, ο Στέργιος, η Ευδοκία και ο Άγγελος περιγράφουν την κόλαση που έζησαν και εξομολογούνται τους εφιάλτες αλλά και τα όνειρά τους. Μέσα από τις αφηγήσεις τους ξεπροβάλλουν οι άγνωστοι ήρωες που την νύχτα της σύγκρουσης, στάθηκαν στο πλευρό των τραυματισμένων επιβατών. Ανάμεσα τους ο Γιώργος ο ξυλοκόπος από το Άγιο Όρος και ο Σωτήρης ο πρώτος άνδρας της ΕΜΑΚ που μπήκε στο βαγόνι 3.

 

O Σταύρος Θεοδωράκης, ξεκινώντας από το γραφείο του σταθμάρχη στη Λάρισα, ξετυλίγει το κουβάρι των ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Η αναποτελεσματικότητα, τα διαχρονικά λάθη των πολιτικών και τα πεταμένα, τελικά, εκατομμύρια των συμβάσεων για την σηματοδότηση, συνθέτουν το παζλ της εκπομπής, που αφιερώνεται στους 56 αδικοχαμένους επιβάτες της αμαξοστοιχίας 62.

 

Δείτε αποσπάσματα της εκπομπής: 

Ο Γιώργος, ο βοσκός, έχει πάθος με την μηχανή του! Από το πρωί ασχολείται με το κοπάδι του -1.000 πρόβατα και 200 κατσίκια έχει- όμως κάθε μέρα βρίσκει λίγες ώρες για την εντούρο του!
Η Νίκη είναι η κλειδοκράτορας ενός απόμακρου καταφυγίου, στον Σμόλικα. Στο ίδιο μπρελόκ, κρατάει και τα κλειδιά της καρδιάς του Μιχάλη. Οι δύο τους γνωρίστηκαν στα 1.750 μέτρα και από τότε, ζουν πάνω από 6 μήνες τον χρόνο στο βουνό, βρέξει - χιονίσει.
Οι νομάδες μάγειρες παίρνουν όλα τα όμορφα της γης, της θάλασσας, των ποταμών, και μόνο με φωτιές τους δίνουν γεύσεις που κινδυνεύουν να χαθούν. Το ραντεβού μας ήταν, που άλλου; Σε μια πλαγιά απέναντι από τα βράχια του Θεού. Τα Μετέωρα!
Ο Μάνος έφτασε μέχρι τον Αρκτικό κύκλο για να καταγράψει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της ρύπανσης. Αυτό το πάθος για τη φύση, είναι που τον συνδέει και με τον Άκη, του οποίου το βασίλειο είναι το δάσος. Και οι δυό τους είναι δρομείς υπεραποστάσεων!
«Είναι κανείς μέσα στο τρένο;» φώναζε την εφιαλτική βραδιά, ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας που βοήθησε δεκάδες ανθρώπους να βγουν από τα βαγόνια της μοιραίας αμαξοστοιχίας. Θα διαμαρτύρεται όσο μπορεί για αυτό που συνέβη, για να μη το ξεχάσει κανείς, όπως λέει.
«Βγαίνει μία κοπέλα και κρέμεται από το βαγόνι για να πέσει και το μετανιώνει. Και αρχίζει και με παρακαλάει. Σαν να ήταν 3 κιλά. Με ένα χέρι. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια της εκείνη την ώρα» λέει η Ευδοκία Τσαγκλή.
«Ένα λάθος εισιτήριο με έκανε και πήρα τη μοιραία αμαξοστοιχία» λέει ο Μιχάλης Κλάψης, ο 20χρονος φοιτητής από τους Λειψούς που επέζησε από την φονική σύγκρουση και με αυτοθυσία βοήθησε δεκάδες ανθρώπους να απεγκλωβιστούν. Ο Μιχάλης περιγράφει την κόλαση που έζησε.
«Παράγγελνα ένα καφέ 1,5 ευρώ και ήξερα που βρίσκεται ο ντιλιβεράς μου και κάποιος δεν ξέρει που βρίσκεται ολόκληρο το τρένο του. Δεν θα κοιτάξουμε πλέον ποιος φταίει! Θα κοιτάξουμε να το αλλάξουμε» λέει ο Στέργιος Μιναέμης που βρίσκονταν στη μοιραία αμαξοστοιχία, στο βαγόνι 3 - θέση 51.
«Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται τρέχουμε για τους ζωντανούς, αλλά όταν η κατάσταση είναι τέτοια, οφείλουμε στους συγγενείς και στην οικογένεια να παραδώσουμε κάτι». Αυτά είναι τα λόγια του διασώστη της ΕΜΑΚ, Γιάννη Παπαγιαννάκη, που επιχειρούσε στο πεδίο για 18 ώρες.
«Δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα. Αν έριχνε μια ματιά στον πίνακα, θα το έβλεπε το τρένο. Θα έβλεπε ότι πήγε ανάποδα. Θα το σταματούσε. Θα το έφερνε πίσω, δε θα σκοτώναμε κόσμο» εξομολογείται ο έμπειρος σταθμάρχης, Γιώργος Ζήνδρος.

Είπαμε

Άνθρωποι δικοί μας, άνθρωποι που αγαπήσανε μαζί μας –όπως λέει ο ποιητής- χάθηκαν σε μια κόλαση φωτιάς, καταπλακωμένοι από σίδερα και σπασμένα τζάμια.

Μας είπαν

Θα διαμαρτύρομαι όσο μπορώ. Όχι κάτω από κομματικές σημαίες ή οτιδήποτε, αλλά ως περήφανος Έλληνας για τη χώρα μου.

error: