Στην άκρη της χώρας απέναντι από την ξακουστή Ελούντα υπάρχει το Νησί. Η Σπιναλόγκα έχει πολλές ιστορίες να σου πει. Για τους Ενετούς ήταν φρούριο. Για τους Τούρκους – τους Τούρκους Πασάδες – ήταν ο τόπος που έκρυβαν τα χαρέμια τους. Φανταστείτε το. Γυναίκες όμορφες, κόκκινα πέπλα, ναργιλέδες, χοροί και λουτρά μαρμάρινα. Και το 1903 η Σπιναλόγκα, έγινε το νησί των λεπρών.
Με τη Σπιναλόγκα, τη λέπρα αλλά και το στίγμα που συνόδευε για δεκαετίες τους χανσενικούς ασχολήθηκαν οι «Πρωταγωνιστές».
Οι κάμερες της εκπομπής μπήκαν στο Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων στην Αγία Βαρβάρα και συνομίλησαν με τους τελευταίους λεπρούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων μεταφέρθηκαν εκεί το 1957, όταν έκλεισε η Σπιναλόγκα στην Κρήτη.
Οι «Πρωταγωνιστές» ταξίδεψαν στη Σπιναλόγκα που σήμερα είναι προστατευόμενος αρχαιολογικός χώρος και κατέγραψαν τις αφηγήσεις των κατοίκων των κοντινών χωριών για τη ζωή στο «απαγορευμένο νησί» τη δεκαετία του ’50.
Οι αρρώστιες όμως δεν καταργούν τον άνθρωπο, πολλές φορές μάλιστα, τον αναδεικνύουν κιόλας.
36 χρόνια φυλακισμένος σε αυτό το νησί χωρίς έγκλημα. Μέσα σε αυτά χρόνια πολλοί άνθρωποι μας επισκέφτηκαν. Άλλοι ήθελαν να μας δείξουν απέχθεια και άλλοι συμπόνια. Εμείς όμως είχαμε ανάγκη από το ωραίο αίσθημα, την αγάπη.